طراحی پارک دانش افزایی کودک با رویکری نو به مفهوم آموزش

دوران کودکی به عنوان دوران رشد و نیز مقطعی که بزرگسالان تعیین کنده ترین نقش را در تصمیم گیریها بر عهده دارند، سرشار از فرصتها و تهدیدهاست. ارزشهای خاص دوران کودکی ما را وا می دارد تا برخوردی دقیقتر و حساسیتی بیشتر در مقابله با تهدیدها داشته باشیم؛ از مهمترین آنها ، سرگشتگی کودک معاصر در جامعه ای پرشتاب و خود محور است که توانایی تمرکز بر کودک و همگامی در شناخت و کشف دنیای درونیش را نداشته و به همین منظور مراکز بسیاری را چون بازاداشتگاه هایی جذاب برایشان در نظر می گیرد تا بیش از نیمی از اوقات روزانه شان را در آنها سپری کنند. ولی تا چه میزان این مراکز که با اراستگی ظاهری بسیار ساخته شده اند، ارزشهای مبتنی بر خواسته ها و نیازهای خردسالان را در برنامه ریزی و طراحی رعایت کرده اند و باعث اعتلای روح و روان آنان خواهند بود . توجه به پرسش فوق ما را بر آن میدارد تا با توجهی نو به آنچه تاکنون کرده ایم ، تلاشی دوباره در جهت طراحی وساخت فضاهایی معمارانه ، مبتنی بر نیازها وحساسیتهای خاص خردسالان داشته باشیم . پیشرفتهای بسیار در علوم روانشناسی و رفتاری ، چون روانشناسی رشد ، روانشناسی کودک و نوجوان ، نظریه های تعلیم وتربیت و تعریفهای جدید خلاقیت و فرآیند آن میتواند بسته مناسبی برای طراحی و خلق اینگونه از فضاها باشد. فضاهایی که گرچه به ناچار شکل گرفته اند ولی امروزه جزءلاینفک از جامعه اند که در صورت بهینه سازی میتوانند فرصت مناسبی در اعتلای روحی و روانی نسل آینده جامعه باشند.